Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ.....

    Η τάξη μας αποφάσισε να επισκεφτεί τους νεολιθικούς οικισμούς του Σέσκλου και του Διμηνίου. Η αφορμή μας ήταν η ύλη από το βιβλίο της ιστορίας της Γ΄ τάξης Δημοτικού. Οι εμπειρίες ήταν μοναδικές και οι στιγμές συγκλονιστικές. Μεταφερθήκαμε με τη μηχανή του χρόνου πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω στην ιστορική γραμμή και συγκεκριμένα στο 7.000-3.200 π.Χ και εξιστορήσαμε με απλό και κατανοητό τρόπο, δάσκαλοι και αρχαιολόγοι, τον τρόπο ζωής των κατοίκων εκείνης της εποχής. Μιλήσαμε για τα ευρήματα (αγγεία, ειδώλια κτλ.) και τα κτερίσματα, τις οικίες και τους περιβόλους, τον τρόπο κατασκευής των οικιών, τις ασχολίες των κατοίκων εκείνης της εποχής και διαχρονικά, τα εργαλεία που κατασκεύαζαν, τη σύνθεση της κοινωνίας, αντικρύσαμε και μυκηναϊκούς τάφους (μεταγενέστερης εποχής) ώσπου με τα μάτια της φαντασίας απλώθηκε εμπρός μας η αρχαία Ιωλκός, απ' όπου ξεκίνησε τη μεγάλη του περιπέτεια ο Ιάσονας για την Κολχίδα για να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας. Η μυθολογία συνάντησε την πραγματικότητα κι έδωσε στους μαθητές μας ένα πολύ καλό μάθημα ιστορίας για αυτή τη μέρα.






Σάββατο 5 Μαΐου 2012

΄Oχι αυτοαποκλεισμένοι στο ιστορικό περιθώριο

Παραθέτω παρακάτω- προς προβληματισμό για την επικαιρότητα-το άρθρο του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά, στην εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"της προηγούμενης Κυριακής 29/04/2012
   Πέρα από τον θυμό μας για την πολλαπλώς πιστοποιημένη ανικανότητα, ευτέλεια ή και φαυλότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το πιο εξοργιστικό δεδομένο, ειδικά στην προεκλογική αυτή περίοδο, είναι η πανομοιότυπη ίδια γλώσσα που συνεχίζουν να μιλάνε οι κομματάνθρωποι. «Mνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί», δήθεν Aριστεροί και πελαγωμένοι Δεξιοί, «κόμματα εξουσίας» και αποσκλίδια αυτών των κομμάτων με μοναδική «πολιτική» ταυτότητα τον πληγωμένο εγωισμό των αρχηγών τους, όλοι, μα όλοι, ομόγλωσσοι: O κ. Σαμαράς την ίδια γλώσσα με την κ. Παπαρήγα, ο κ. Bενιζέλος, επί το στιλπνότερον, τη γλώσσα του κάτισχνου «Aρματος» και του διδακαλικού κ. Kουβέλη, η κ. Θεοδώρα Mητσοτάκη μιαν «εσπεράντο» συγκεφαλαιωτική όλων των κοινοτοπιών της τελευταίας τριακονταετίας – και πάει λέγοντας.
   Aναμηρυκάζουν το ίδιο χιλιοφθαρμένο τροπάριο λέξεων και σχημάτων, κενών πια από κάθε πραγματικό περιεχόμενο που υπηρετούν αποκλειστικά το κυνηγητό των εντυπώσεων, την εξαπάτηση του πολίτη και την υφαρπαγή της ψήφου του. Δεν τολμούν να αναγνωρίσουν ότι είναι ομόγλωσσοι επειδή έχουν την ίδια λογική, την ίδια νοο-τροπία (τρόπο του νοείν), όλοι μονοδιάστατα πειθαρχημένοι στη βιοθεωρία - κοσμοθεωρία του Iστορικού Yλισμού: H ύπαρξη και η συνύπαρξη αρχίζουν και τελειώνουν στην Oικονομία, μοναδικό περιεχόμενο ζωής είναι η κατανάλωση, χαρά της ζωής η καταναλωτική ευχέρεια. Παιδεία, πολιτισμός, καλλιέργεια απλά «εποικοδομήματα» στον πρωτογονισμό της βουλιμικής προτεραιότητας, υπηρετικά της καταναλωτικής επάρκειας ή του ευφραντικού («ψυχαγωγικού») ψυχολογισμού, όσο περίπου και ο «φιλαθλητισμός» ή το «στοίχημα».
  Για του λόγου το ασφαλές, ας αναζητήσει ο αναγνώστης έναν πολιτικό, έστω και έναν, οποιουδήποτε κόμματος, που να προβληματίζεται για το ποια οργάνωση της δημόσιας διοίκησης θα εξασφάλιζε στον δημόσιο υπάλληλο τη χαρά της προσωπικής δημιουργίας, τη δυνατότητα να ξεκινάει το πρωί για τη δουλειά του με την προσωπική ικανοποίηση και πρόκληση ότι διαχειρίζεται ευθύνες σε πεδίο που απαιτεί δημιουργική φαντασία, για τη χαρά της διακονίας κοινών ή εξατομικευμένων αναγκών. Πολιτικό που να αντιλαμβάνεται ότι δίχως ένα τέτοιο κίνητρο οργάνωσης του κράτους η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται καταδικασμένη σε τεταρτοκοσμική καθυστέρηση, σε ανίατη αδράνεια πολτού.
   Aς αναζητήσει ο αναγνώστης στο προεκλογικό τοπίο («κρανίου τόπο») έστω και έναν πολιτικό που να προβληματίζεται για το ποια οργάνωση λειτουργίας της αγοράς, οργάνωση των σχέσεων του πολίτη με το κράτος, θα επέτρεπε στον μικρό, τον μεσαίο ή και τον μεγάλο επιχειρηματία να ανοίγει το πρωί το μαγαζί του ή να πηγαίνει στο γραφείο του με τη χαρά ότι η δουλειά του και η αξιοσύνη του αξιολογούνται με μέτρα σεβασμού της εντιμότητάς του και της συμβολής του στην «κοινωνία της χρείας», της κοινωνικής του μετοχής και προσφοράς. Oτι το κράτος (η οργανωμένη συλλογικότητα στην πατρίδα του) του προσφέρει τις θεσμικές προϋποθέσεις να αναπτύξει το επιχειρηματικό του ταλέντο, να διακριθεί, να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στο διεθνές πεδίο.
   Tο ακόμα πιο απελπιστικό δεδομένο στην προεκλογική αυτή περίοδο είναι ότι, παρά τα ηχηρά ραπίσματα της πραγματικότητας, την οργή, περιφρόνηση και σιχασιά των πολιτών για τους πολιτικούς, παρά τη διεθνή διαπόμπευση του ελληνικού ονόματος, την εφιαλτική χρεοκοπία, την εθνική τραγωδία της ανεργίας, το φάσμα της ζούγκλας που επαπειλείται από την επιτεινόμενη στέρηση, το ήθος και το ύφος του πολιτικού λόγου παραμένει απαράλλαχτο. H γλώσσα αμετανόητα υπηρετική της στυγερής ιδιοτέλειας, των τεχνασμάτων για να ξεγελαστούν οι αφελείς. Xειρονομίες, μορφασμοί, η εκφραστική του σώματος, ο «αέρας» της βερμπαλιστικής υψηλοφροσύνης, όλα αμετάβλητα. Ωσάν να μη μεσολάβησε η φυλάκιση Tσοχατζόπουλου, η ώς τώρα συγκάλυψή του από τον κ. Bενιζέλο, οι αποκαλύψεις για την παπανδρεϊκή πρακτόρευση της υπαγωγής μας στον ζυγό του ΔNT, η υπογραφή των εξοντωτικών της χώρας «Mνημονίων», η ανοχή της αδιαπραγμάτευτης υπογραφής ή η ανικανότητα αποτροπής της. H κατά συνέπεια όλων των παραπάνω επίσημη υπεξαίρεση από το κράτος των ανταποδοτικών συντάξεων, η ατιμία παραβίασης από το κράτος των συμφωνημένων αμοιβών εργασίας, τα αυθαίρετα κατά συρροήν χαράτσια, η απάνθρωπη φορολόγηση του πολίτη.
   Tο μέχρι σήμερα πολιτικό προσωπικό της χώρας, δίχως εξαιρέσεις, είναι υπόδικο στις συνειδήσεις των πολιτών για αυτουργία ειδεχθών κοινωνικών εγκλημάτων, ανοχή ή ανικανότητα αποτροπής της κακουργίας. H αδυναμία τους να μιλήσουν για κάτι διαφορετικό από την υπαγορευμένη εκδοχή της Oικονομίας, να αμφισβητήσουν την ολοκληρωτική προτεραιότητα του Iστορικού Yλισμού, δηλαδή τη συμπόρευση με τον παλαιοημερολογιτικό δογματισμό της κ. Παπαρήγα, αυτή η αδυναμία τούς έχει θέσει ουσιαστικά εκτός πολιτικής. Δεν καταλαβαίνουν ανάγκες ποιότητας της ζωής, τη συνύπαρξη ως κατόρθωμα κοινωνίας, την ανθρώπινη ευτυχία ως αναζήτηση αλήθειας, γνησιότητας, ομορφιάς. Aνάπηροι άνθρωποι.
   Oμως είμαστε παγιδευμένοι να τους ξαναψηφίσουμε, για μια ακόμα φορά. Γιατί οι κοινωνικές αλλαγές βραδυπορούν εξαντλητικά – δεν λειτουργούν πια δικλίδες επαναστάσεων για αποσυμπίεση της οργής και της αηδίας, την απόδοση δικαιοσύνης, τον εξοστρακισμό των αυτουργών της κακουργίας. Λόγοι αυτοάμυνας επιβάλλουν να ψηφίσουμε, να μην ενδώσουμε στις ψυχολογικές μας παρορμήσεις: στην αποστροφή, στη βδελυγμία. Kαι να ψηφίσουμε όχι παίζοντας στο γήπεδό τους, δηλαδή αχρηστεύοντας την ψήφο μας, πετώντας την σε επιλογές παρορμητικών επικαιρικών προτιμήσεων. Nα ψηφίσουμε αυτούς που αρχηγεύουν εθελοντικά στα κόμματα της ευθύνης και της ενοχής για την καταστροφή της χώρας, επειδή η κραυγαλέα ανεπάρκειά τους εγγυάται τη συντομότερη συντριβή τους, την τελική.
   Tο καινούργιο δεν έχει ακόμα φανεί, τα μικρά σημερινά κόμματα είναι αποσπόρια της καταστροφής, όχι σπέρματα ελπίδας. Περιθώριο για την εμφάνιση του καινούργιου θα υπάρξει μόνο με αλλαγή ριζική του Συντάγματος. Nα καταρρεύσει ολοκληρωτικά η μεταπολιτευτική απάτη. Kαι ώς τότε να κρατηθούμε στην Eυρώπη, όχι στο ιστορικό περιθώριο.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ "ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ"


    Εδώ και λίγες μέρες συνεργεία του Τομέα Καθαριότητας του δήμου Βόλου και μετά από σχετική μελέτη και εκπόνηση εργασιακού σχεδιασμού από το Πανεπιστήμιο Γεωπονίας της Θεσσαλίας , που εδρεύει στην περιοχή της Ν. Ιωνίας (στο δρόμο προς Φυτόκο), προέβησαν στη διαδικασία εμπλουτισμού με δεντροφύτευση και δημιουργίας λόφων πρασίνου στην τεράστια αυλή των 1ου και 2ου δημοτικών σχολείων της Ν. Ιωνίας.
    Μαθητές και δάσκαλοι, όπως είναι φυσικό, αγκαλιάσαμε αυτή την οικολογική και αισθητική παρέμβαση και ανέλαβε κάθε τάξη να 'υιοθετήσει' κάποια δεντράκια με την ευθύνη και την υποχρέωση να τα ποτίζει και να τα συντηρεί.
     Έτσι κι εμείς , η Γ2 τάξη του 2ου Δ. Σχολείου, προχωρήσαμε ένα βήμα παραπέρα. Αφού χωρίστηκαν τα παιδιά  σε ομάδες των 7 ατόμων 'βάφτισαν' τους τρεις καλούς μας φίλους-τα δεντράκια-με ονόματα από την Μυθολογία (Αχιλλέας, Αφροδίτη, Οδυσσέας) και ανέλαβαν να τα ποτίζουν συχνά , για να τα βλέπουν μέρα με τη μέρα να μεγαλώνουν και να τους προσφέρουν τη μοναδική τους ομορφιά και τον απέριττο ίσκιο τους, όπου θα φιλοξενούνται και θα παίζουν.
       Σήμερα μάλιστα έφερε ο κάθε μαθητής και μαθήτρια γλαστράκια με φυτά, όπως πανσέδες, φλόγες, μπιτούγιες, έρωτες και τα φυτέψαμε με τα σκεπαρνικά μας γύρω γύρω απ' τα δεντράκια, στα παρτέρια. Ήταν μια μοναδική εμπειρία. Απολαύσαμε τη στιγμή, ξεφύγαμε για λίγο απ' τη σχολαστική καθημερινότητα και το κυριότερο , χαρήκαμε και βγάλαμε και τις φωτογραφίες μας στο νέο πια πράσινο χώρο το γεμάτο από φλαμουριές , φτελιές , πλατάνια και σφεντάμια.
      Έπειτα χρησιμοποιήσαμε σακούλες μιας χρήσης , καθαρίσαμε την αυλή  κι ομόρφυνε ο χώρος μας ακόμη περισσότερο. Είναι μοναδικές οι εικόνες των παιδιών, που ποτίζουν με τα μπουκαλάκια τους τα φυτά του σχολείου, που κάθονται και συζητούν για τα μπουμπούκια και τα άνθη  που ξεπροβάλλουν, που παρατηρούν τα μικρότερα παιδιά και τα νουθετούν να μην τραβάνε τα δεντράκια τους και το κυριότερο έχουν να ασχολούνται με συνείδηση πλέον με κάτι πολύτιμο, την προστασία της φύσης. 
         Στον αντίποδα του"πράσσειν άλογα" κάποιων μεγάλων, που όλο τάζουν και τίποτε δεν κάνουν, εμείς καταφέρνουμε να περάσουμε το δικό μας οικολογικό μήνυμα και είμαστε περήφανοι γι' αυτό. Εμείς βάζουμε το δικό μας στοίχημα να προστατεύσουμε αυτό το χώρο με κάθε τρόπο. Θέλουμε όμως συμπαραστάτες το δήμο και τους κατοίκους της περιοχής στη συντήρηση και φύλαξή του. Θα τους έχουμε στο πλάι μας;