Σάββατο 4 Μαΐου 2013

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ...

   Με τη μέγιστη συγκίνηση 'αγκαλιάσαμε' τον Επιτάφιο του Κυρίου και φέτος στην  πόλη μου, τον Βόλο. Άπασα η δημιουργία συμμετείχε στη μεγάλη Ακολουθία της ημέρας.Οι άνθρωποι ιδιαίτερα προβληματισμένοι και φορτωμένοι με τα συναισθήματα της στιγμής ξεχύθηκαν στους δρόμους με τις πένθιμες λαμπάδες αναμμένες. Στα φυτά επικρατούσε θλίψη και κατήφεια. Τα πρώτα μικρά γκρίζα σύννεφα και φέτος σκέπασαν τον ουρανό, κυριάρχησαν στο ουράνιο στερέωμα σε ένδειξη πένθους.


  Η Μ. Παρασκευή πάντα ασκεί ιδιαίτερη υποβολή στον κόσμο λόγω των μεγάλων παθών που κατακλύζουν και κατακυριεύουν την ψυχή του καθενός.
  Άλλωστε τα κοντάκια και οι ύμνοι της Μ. Παρασκευής εκφράζουν περίτρανα τους θρήνους της ανθρώπινης καρδιάς.Νιώθουμε και οφείλουμε να προσφέρουμε  στον Κύριο όχι  νερό αλλά βρύσες δακρύων για να ξεδιψάσει.



              Εμείς είμαστε Εκείνος κι Εκείνος Εμείς! 

  Η Μ. Βδομάδα αποτελεί σύνοψη σπαραγμού, όπως επισημαίνει και ο Ν. Βρεττάκος, που περικλείει μια τραγωδία, την ιστορία ενός απόρου που δεν έπαψε να συνωστίζεται μπροστά σε μια ελπίδα, σ' ένα φως, που θα λαμπρύνει και θα φωτίσει ένα αγλαές αύριο, που προσδοκά ολόκληρη η οικουμένη!!! 
    Στη ρήση:

 'ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ' 


επικεντρώνονται όλοι οι αδικημένοι της γης μέσα σ' έναν κόσμο όπου εξουσιάζει η υπερβασιλεία των Καϊάφηδων, των Ηρώδηδων, των Πιλάτων. Και αυτό φαίνεται πολύ έντονο σήμερα.Είναι η σκωπτική φράσις,  που προφέρει ο Πιλάτος, δείχνοντας τον Θεάνθρωπο στους ανθρώπους. «Ίδε ο άνθρωπος». Τον είχαν μαστιγώσει, τον είχαν εξευτελίσει και μέσα σ' αυτή την εξουθένωση και την ταπείνωση τον δείχνει στους ανθρώπους και λέγει «Ίδε ο άνθρωπος» Θέαμα φοβερό και συγκλονιστικό. Πώς έκαμε ο Θεός τον άνθρωπο και πώς κατάντησε ο άνθρωπος τον Θεό. Αιμόφυρτον, άτιμον, χωρίς είδος και κάλλος, εγκαταλελειμμένον στο μίσος των ανθρώπων, αξιολύπητον.


 Ο Θεός έγινε άνθρωπος από αγάπη στο πλάσμα του. Κι αυτό με περισσή αχαριστία τον ανέβασε πάνω στο Σταυρό. Ο Θεός εξήντλησε τα αποθέματα των ευεργεσιών του, και ο άνθρωπος εκόρεσε επάνω του την μανία του μίσους του. Ο Θεός εκάλεσε τον άνθρωπο να γίνει Θεάνθρωπος και αυτός «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς Ό Θεός εξηγόρασε τον άνθρωπο «εκ κατάρας του νόμου τω τιμίω του αίματι τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς» και ο άνθρωπος με πείσμα του ηρνήθη την χάριν. «Απόστα απ' εμοϋ, οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι».



 Υπάρχει έντονη ανησυχία στον άνθρωπο για το αύριο, για τη μοίρα του.Όχι μόνο χλευασμός, προπηλακισμός και κάθε λογής μαρτύρια μα και αγωνία για την εσχατιά , για τον ίδιο τον θάνατο.
   
 Όμως αχνοφαίνεται μια χαρμολύπη στις ψυχές των ανθρώπων τη δύσκολη αυτή ημέρα. Δίπλα στις πένθιμες βιολέτες ξεπηδούν χαρούμενοι κι ευωδιαστοί βασιλικοί. Η τριήμερη ταφή αναπόφευκτα φέρνει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ από τα πάθη που κατακυριεύουν τις ψυχές μας.

  H Aνάσταση του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού είναι η πραγματικότητα της ζωντανής ελπίδας και της δικής μας Αναστάσεως. Της Αναστάσεως μας από το θάνατο στη ζωή, από τη σκλαβιά της αμαρτίας στην ελευθερία της μετάνοιας, από την αδιαφορία και το μίσος στο ενδιαφέρον μας για τα προβλήματα των συνανθρώπων μας και στη στροφή μας προς το μεγαλείο της άδολης αγάπης. 


  Ανάσταση σημαίνει: άφεση, συγχώρηση, μεταμόρφωση και ανάπλαση της σχέσεως μας με το Θεό, τον εαυτόν μας, τους ανθρώπους και την ευλογημένη και ταλαιπωρημένη αυτή κτίση μέσα στην οποία ζούμε, χωρίς δυστυχώς τις περισσότερες φορές να νοιαζόμαστε γι’ αυτή… Η Ανάσταση του Κυρίου  αποτελεί ένα παγκοσμοσωτήριο γεγονός που αναφέρεται στη σωτηρία ολόκληρης της Ανθρωπότητας και της Δημιουργίας του Θεού. Η παγκοσμιότητα της Αναστάσεως του Χριστού αγγίζει κάθε άνθρωπον, μικρούς, μεγάλους, λευκούς, μαύρους, κίτρινους, φτωχούς και πλούσιους, τους ανθρώπους όλων των λαών κι όλων των Εθνών του κόσμου. Στα μάτια του Θεού όλοι μας είμαστε παιδιά Του. Ο Χριστός ελευθερώνει όλους τους ανθρώπους από τον θάνατο, γιατί στο Θεϊκό του παντοδύναμο Πρόσωπο ανασταίνει για πάντα την νεκρωθείσα από την αμαρτία ανθρώπινη φύση.     
  «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, ΘΑΝΑΤΩ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος». Με το θάνατον του ο Ιησούς Χριστός συνέτριψε το θάνατον, γιατί ως Θεός ήταν αδύνατον να πεθάνει. Έτσι όταν ο Ιησούς Χριστός πεθαίνει πάνω στο Σταυρό ως άνθρωπος, αυτό γίνεται αφορμή λόγω του ότι η αδύνατη ανθρώπινη φύση ήταν ενωμένη με τη παντοδύναμη Θεϊκή φύση του να συντρίψει και να καταργήσει το θάνατο τελεσίδικα. Πλέον ο θάνατος του ανθρώπου έχει προσωρινό χαρακτήρα ύπνου. Γι’ αυτό πλέον τους νεκρούς μας τους λέμε κεκοιμημένους και τα μέρη που τους θάβουμε τα λέμε πλέον Κοιμητήρια κι όχι νεκροταφεία. Η πραγματικότητα της Αναστάσεως του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ως νίκη του Χριστού κατά του θανάτου γίνεται πραγματικότητα στη δική μας ζωή όταν ζούμε σύμφωνα με το Θέλημα του Θεού, («Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς…….Γεννηθήτω το Θέλημα Σου….). Όταν δηλαδή κάνουμε αυτό που προσευχόμαστε καθημερινά με την Προσευχή του «Πάτερ Ημών…. , όταν δηλαδή ζούμε σύμφωνα με τις Εντολές του Θεού, με κυριότερη εντολή να αγαπούμε τους διπλανούς μας όπως τους εαυτούς μας. 
  Ζούμε σε μια εποχή σε μια χώρα που η τοπική κοινωνία αντιμετωπίζει τεράστια κοινωνικά προβλήματα όπως το πρόβλημα της έλλειψης ασφάλειας, της φτώχειας,  της ανεργίας, της οικονομικής κρίσης, της καταστροφής του Περιβάλλοντος και τόσα άλλα προβλήματα που συνδέονται με την προτεραιότητα που δίνει ο σύγχρονος αμαρτωλός άνθρωπος στις υλικές αξίες παραβλέποντας τις πνευματικές, τις ηθικές, τις ανθρωπιστικές, τη φιλανθρωπία, το πατριωτισμό, την αγάπη για την οικογένεια, την ελεημοσύνη, την ανθρώπινη ευαισθησία μας για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την επικράτηση της ειρήνης στο κόσμο. Έχει κυριαρχήσει παντού ο ατομισμός, ο εγωϊσμός, ο υλισμός, η απρέπεια προς το σεβασμό προς το Περιβάλλον της Δημιουργίας του Θεού. Η διαφθορά και η απάτη κυριαρχούν παντού. Το αγαθόν της ελευθερίας εκλαμβάνεται και συγχύζεται από πολλούς ως ασυδοσία. Η ασέβεια που υπάρχει στην τοπική κοινωνία είναι απαράδεκτη. Πολλοί κλέβουν και πολλοί σκοτώνουν ανελέητα. Μίσος και κακία. Η βίαιη εγκληματικότητα που παρατηρείται στη τοπική κοινωνία σημαίνει απόρριψη της Αναστάσεως του Χριστού. Σημαίνει ότι αυτοί οι φονιάδες και οι εγκληματίες δεν πιστεύουν ότι η ζωή είναι δώρο του Θεού κι ότι πρέπει να προστατεύεται από όλους μας. 
  Γι’ αυτό οι ευθύνες όλων μας να επικρατήσει η πίστη μας στην Ανάσταση του Χριστού στην τοπική κοινωνία είναι επιτακτική για να μπορέσουμε να ζήσουμε καλύτερες ημέρες με ασφάλεια και ειρήνη. Πάνω απ’ όλα όμως «Ανάσταση σημαίνει ότι βρήκαμε τον δρόμο που οδηγεί στη χαμένη μας πατρίδα …..την Βασιλεία των Ουρανών. Ανάσταση σημαίνει ακόμα, ότι έχουμε την δυνατότητα να προσεγγίσουμε πραγματικά την αλήθεια και το μυστήριο της υπάρξεως μας…»
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Ο βασιλιάς του πόνου


Κουράστηκες να βγεις στο Γολγοθά
με το βαρύ Σου το Σταυρό στον ώμο.
Με χλευασμούς, μαρτύρια τρομερά
ετράβηξες του Πάθους Σου το δρόμο.

Σα να γροικώ κτυπήματα φρικτά,
σα να θωρώ καρφιά να σε τρυπούνε.
Μα λέξη ή γογγυσμό χείλη σεμνά,
στους σταυρωτές δε βρήκανε να πούνε!



free animation gif
Τώρα Σε βλέπω πάνω στο Σταυρό,
περίλυπο χλωμό και πονεμένο.
Πικρό τ΄ Άγιο Σου στόμα και στεγνό,
τ΄ άσπιλο το κορμί Σου μαραμένο.



Το κάλλος Σου τ΄ ανέκφραστο θωρώ,

αγνώριστο μες στη βαθιά οδύνη.
Μα δείχνεις της ψυχής το θησαυρό
κι ως τη στερνή πνοή την καλωσύνη.




Τ΄ Άγιο Σου αίμα κόκκινο, καυτό

την κέρινη την όψη Σου χαράζει
το Σταυρικό Σου πάθος το βουβό,
το Θρόνο τ΄ ουρανού σου ετοιμάζει.




Ω Βασιλιά μου Συ των ουρανών,

Συ γίνηκες και βασιλιάς στον πόνο,
για να χαρίσεις βάλσαμο τρανό
σ΄ αυτούς που γράψανε της αδικίας το Νόμο.




Κι υπέφερες τα πάθη τα φρικτά

μ΄ υπομονή και πλέρια καρτερία
και χάρισες στον κόσμο Σου μ΄ αυτά
την πιο γλυκιά, τρανή παρηγορία.

(Ειρήνη Ουσταγιαννάκη Ταχατάκη)